مقاله بیش فعالی در کودکان

معرفی مقاله تحقیقاتی بررسی بیش فعالی در کودکان

بخشهایی از متن مقاله

آمارها نشان می دهند که بسیاری از بیماری ها، روحی هستند. البته بیشتر افرادی که به بیماری ها روحی و روانی دچار هستند از بیماری خود اطلاعی ندارند.

یکی از این بیماری ها بیش فعالی نام دارد که البته بیشتر در دوران کودکی رایج است و در نوجوانی و جوانی کمتر دیده می شود.

گاهی اوقات والدین توانایی آن را ندارند که این بیماری را تشخیص دهند، بنابراین به مشکلاتی از جمله افت تحصیلی و ناتوانی کودک در تمرکز رو به رو می شوند.

بیش فعالی در کودکان

امروزه بسیاری از مادران و پدران از شیطنت بسیار زیاد کودکانشان شکایت دارند. آنها اظهار می دارند که فرزندشان مرتب در حال حرکت و فعالیت است و نوعی حالت بی قراری و ناآرامی در او مشاهده می کنند. برخی از این والدین از فقدان تمرکز حواس و ضعف درسی کودک نیز صحبت می کنند. آنها علت این فعالیت بیش از اندازه را نمی دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار می دهند. این کودکان بعضا مورد انتقاد و تنبیه بسیار زیاد قرار می گیرند. در این مقاله پدیده بیش فعالی در کودکان توضیح داده شده و راه های برخورد مناسب با این حالت ارائه شده است.

کودکان بیش فعال - همانگونه که از این عنوان بر می آید - بسیار پر تحرک اند و نمی توانند یک جا آرام بنشینند. آنها اضافه بر ناآرامی بسیار زیاد، نوعی اضطرار و اجبار برای خرابکاری نیز دارند. آنان اشیا را می شکنند یا پرتاب می کنند. همچنین کنجکاوی بسیار از خود نشان می دهند و نه تنها اسباب بازی هایشان را خراب می کنند، بلکه اشیاء و وسایل منزل را نیز دستکاری و خراب می کنند. کارهای خطرناک را دوست دارند و ابدا احساس خطر نمی کنند. بنابراین رفتارهایی بی مهابا از آنها سر می زند. برخی از بزرگسالان آنها را افرادی بی باک و شجاع تصور می کنند؛ در حالی که این رفتارهای بی مهابا نشانگر این واقعیت است که احساس خطر واقعی - که یک احساس طبیعی است و بایستی در کودکان وجود داشته باشد - در این بچه ها وجود ندارد. بازی های خطرناک - از جمله بازی با کبریت - و علاقه به وسایلی چون کارد و چاقو نشانه های دیگری از گرایش ها و رفتارهای غیرطبیعی این بچه هاست.

شیوع بیش فعالی

از هر 100 کودک 5 کودک می توانند مبتلا به ADHA باشند. پسران 3 برابر بیش از دختران در معرض ابتلا قرار دارند. اغلب این مشکلات قبل از 7 سالگی آغاز می شوند و ممکن است والدین تا وقتی که فرزندشان بزرگتر نشده متوجه مشکل او نگردند. پزشکان نمی دانند که چه چیزی باعث بروز ADHD می گردد ولی مطالعات بر روی مغز انسان ها را به فهم علل اجتماعی ADHD نزدیکتر کرده است.

پزشکان معتقدند افراد مبتلا به ADHD فاقد میزان کافی از مواد شیمیایی خاص به نام میانجی های عصبی در مغز هستند. این مواد شیمیایی به مغز در کنترل کردن رفتار کمک می کند. والدین و آموزگاران باعث ایجاد ADHD در کودک نمی شوند، بلکه آنها می توانند در فعالیت های کودک به وی کمک کنند.

علایم ADHD

مشکل در توجه

فعالیت بیش از اندازه (بیش فعالی)

انجام عمل قبل از فکر کردن به آن (حرکات تکانشی)

مشخصه کودکانی که این اختلال را با هم دارند بدین گونه است:

بی قراری و ناآرامی

دویدن مداوم از سویی به سوی دیگر و یا بالا رفتن از چیزی

در ادامه ی مقاله سایر علائم اجمالا تشریح می شود. ...

فهرست مطالب مقاله

مقدمه

بیش فعالی در کودکان

والدین چه نقشی در درمان دارند

شیوع بیش فعالی

علایم ADHD

راهنمایی هایی برای والدین

مادران عامل بروز بیش فعالی کودکان

راهنمایی هایی برای آموزگاران

رفتارهای مربوط به تیزهوشان

بیش فعالی در بزرگسالان

نتیجه گیری

منابع